Evaluerenderwijze

Binnenkort moet ons GSE-2001-team zijn eindverslag inleveren. Hier noteer ik op eigen verantwoordelijkheid alvast enkele elementen die er volgens mij toe doen:

Als GSE wordt georganiseerd door doorgewinterde rotarians, ontstaat al snel het gevaar, dat de 'excursies' teveel STRATEGISCH, teveel INSTITUTIONEEL zijn. Ouderen zijn  in hun loopbaan van operationeel naar hoger managementniveau geklommen en zijn vaak dus wat van de werkvloer weg gegroeid. De young professionals die GSE uitmaken zijn veelal juist wel OPERATIONEEL actief. Het is zaak juist 'hands on' elementen in het programma te verwerken.
Zo ontmoetten we een voorzitter van een 'anti-pest-project', maar die kon alleen vertellen over fundraising. Tsja, wij wilden juist over praktische problemen en oplossingen horen, best practices...
Ook spraken we te vaak met directeuren, voorzitters en professoren en niet met 'handen aan het bed'...
ADVIES: betrek bij het programmeren van GSE juist ook jonge mensen!

We merkten ook nogal eens, dat de mensen die voor ons waren geronseld om over hun werk te vertellen weinig afwisten van wat GSE nou eigenlijk beoogt.

Dat 'gebrek' aan aansluiting kwam ook naar voren bij etentjes en feestjes, 's avonds. De meeste aanwezigen daar - VERDOMD AARDIGE MENSEN - geen verkeerd woord over al die sympathieke en betrokken rotarians en hun families en gasten die we ontmoetten en die bij wijze van spreken alles voor ons over hadden, maar het hadden allemaal de ouders en zelfs grootouders van de deelnemers kunnen zijn! Een avondje stappen met leeftijdgenoten en met peers verkeren in andere omgevingen dan in de vaak royale tuinen met zwembad en BBQ van de rotarians had een goed tegenwicht kunnen vormen voor al die toch al sociaal en professioneel inspannende contacten in een vreemde taal. Leuk hoor, zo'n cocktailparty met BBQ, maar je staat wel weer met dames en heren te praten...

Overigens: alle complimenten voor Ellen, Laura, Linda, Michel en Richard: hun Engels werd alom geprezen en vaak werd gevraagd waar en hoe we dat (en Frans en Duits en ... Fries) geleerd hadden en dan werd besmuikt opgemerkt, dat zij, de Amerikanen, geen woord over de grens spraken....

Bij het organiseren van GSE is het zaak goed en zorgvuldig de (door Rotary International vereiste) wensenlijsten van de deelnemers te bekijken. Nu was er een die (nog) rookte en geplaatst werd bij een gastvrouw die daar mordicus tegen was. Er was er een die echt geen vis lust en in het programma gingen we dus wel op de pier naar een ... visrestaurant! Onderweg hebben we ook nog moeten aandringen op meer toepasselijke bedrijfsbezoeken. 

Ook moet in 2012 goed worden bezien hoe de balans is tussen inspanning en ontspanning. Let op: ontspannen in groepsverband met de gastgevers erbij is vaak buitengewoon INspannend!

45 dagen voor vertrek moet het team volgens de 'reglementen van Rotary International' het programma dat door het ontvangende district wordt aangeboden GOEDKEUREN. Daar zijn we wellicht wat te makkelijk in geweest. Nu was er bijvoorbeeld een club die ons bij aankomst vroeg wat we wilden gaan doen... Tsja, wat kan je dan zeggen als je niets weet van omgeving en mogelijkheden. Ook konden we pas in de tweede week 'ingrijpen' in de programmering, toen bleek dat we alleen maar hoogstaand strategisch management voor de kiezen zouden krijgen: nee, we wilden gewoon naar een ziekenhuis, een kindertehuis, een school, een fabriek... De teamleider moet actief contact zoeken met de organisatoren en coordinatoren en zeggen wat we willen.

Het bleek ONZIN om als team een 'uniform' te hebben. Dat werd althans in Californie niet van ons verwacht. (We hadden Delftsblauwe overhemden en jurkjes - potsierlijk vonden we ook zelf.)            Bovendien zijn GSE'ers 'echter' / authentieker als ze 'gewoon' doen... In een klimaat zoals dat in D 5320 is een stropdas en een pak ook bepaald not done! Wat we wel hadden moeten hebben, waren NAAMBADGES (vooral de voornamen en de professies). Dat had het communiceren nog makkelijker gemaakt, al was er nu bepaald geen barriere tussen onze gastgevers en ons team! De flyers die we hadden meegenomen en ook onze vaantjes en ieders visitekaartjes werden zeer gewaardeerd - dat dan weer wel. Ook de kleine cadeautjes (Delftsblauwe kleinigheden van de Xenos) voor de gastgezinnen vielen in de smaak!

Als het gaat over HALEN EN BRENGEN, wees dan voorbereid op flink wat bagage. Per twee deelnemers is één personenauto minimaal, gezien het aantal koffers en tassen... We zijn de avond voor vertrek bij VanderValkSchiphol gaan slapen om 's morgens om 07:00 uur op Schiphol te kunnen zijn!

Opmerkelijk was het verschijnsel, dat NA onze aankomst opeens veel meer rotarians een excursie of iets dergelijks wilden aanbieden dan toen de districtscommissie hun al maanden voor onze komst om suggesties vroeg. Zeker de eerste week was de coordinator van RC Orange streng (en zeer correct) en wees zulke voorstellen af: hadden ze er maar eerder mee moeten komen! Bovendien was het die eerste week zaak als team samen te fungeren - later in de maand konden meer individuele elementen worden ingepast, was zijn keuze. Pas reageren als het 'te laat' is - bekend fenomeen in onze kringen - we worden pas wakker als de activiteit al lang en breed onderweg is...

Bij de (vele) Rotaryclubbezoeken bleek, dat onze presentaties niet langer dan 20 minuten hoefden te duren, terwijl we VEEL MEER hadden voorbereid. Korte uitleg over geografische positie van Nederland en zijn politieke bufferpositie tussen D, F en GB, geschiedenis vanaf Willem van Oranje (Plakkaat van Verlatinghe is inspiratie voor Declaration of Independance), NL 10 x kleiner dan Californie, maar wel 10 maal dichter bevolkt en toch 10 maal minder gevangenen...(we hebben een ander politiek en sociaal klimaat!), leven under sea level, het ontstaan van polders (en het poldermodel) en de zin dus van windmolens, de noodzaak handel te drijven, de eerste aandelenbeurs (scheepsbouw voor de VOC), slavenhandel, de bron van onze tolerantie (drugs, euthanasie, abortus, same sex marriages), enz. Daarna elk teamlid naar voren met persoonlijke plaatjes (familie, lief, werk) en de professionele motieven voor hun deelname aan GSE.

Opvallend bij (bijna) alle clubbezoeken en de districtsconferentie was het ritueel, dat steeds staande en zonder enige gêne werd afgewikkeld: Allegiance to the flag (ieder keert zich naar de vlag die prominent naast het spreekgestoelte prijkt - stel je dat eens voor in NL), samen luid reciteren van de 4-way-test, samen een lied zingen (een nationalistisch lied! - 'America, the beautiful...' - bij één club was er elke week apart een ingehuurde pianiste...)  

Voor de GSE 2012 (USA naar NL) moet een royaal budget worden gereserveerd. We hebben in district 5320 op kosten van Rotaryclubs en -leden vaak buiten de deur gegeten of zijn met zijn allen bij rotarians te gast geweest (met veel genodigden erbij), er zijn heel wat kilometers met ons gereden, veel entrees werden betaald (Disneyland, Nixon-library, vliegdekschip, Getty Center, surfpakken en -boards, enz. enz.), drankjes, lunches, enz. 

Elk teamlid beleefde bij de gastgezinnen nogal eens pittige politiek-sociale discussies. Over het verschil tussen USA en NL als het gaat om onderwijs en gezondheidszorg, over het belastingstelsel, de democratie en onze rol in de wereld. USA is een land dat wordt geregeerd door G E L D... Dus door prestatie. Als je om welke reden dan ook zwak bent... je zoekt het maar uit. Ziekenhuizen hoeven noodgevallen alleen maar te stabiliseren en dan moet de patient maar op zoek naar een arts die zo stom is financiele risico's te lopen als jouw verzekering niet volstaat... Kinderen worden al veel te jong volgestampt met abstracties, terwijl hun hersenen daar nog helemaal niet voor volgroeid zijn, maar gepresteerd zal er worden! Ik durfde wel eens te beweren, dat wij in NL geen STAAT maar een SAMENLEVING hebben, dat er hier relatief zelden wordt geklaagd of gemopperd over belastingen, omdat we samen democratisch beslissen waar we ONS geld aan willen besteden, bijvoorbeeld aan de zwakkeren... "You sound like a socialist, Thom", kreeg ik dan wanhopig te horen: je lijkt zo'n aardige man, maar wat heb je verwerpelijke ideeen... 

Ik beloofde mijn dankspeech bij de farewell party nog te publiceren. Wordt vervolgd..